2 mei, deel 2, zwemmen met Twister en Sherman

Na het goede nieuws dat we toch kunnen gaan zwemmen met de dolfijnen pakken we de auto om te gaan ontbijten. We rijden een minuut of tien en komen dan aan bij The Green Turtle Inn. We lopen naar binnen en het ziet er allemaal fris en goed uit. Het voelt ook fris want de airco staat nogal hoog. We pakken een tafeltje achter in. Zodra we zitten merk ik pas echt hoe opgelucht ik ben.

We krijgen een menukaart en het ziet er allemaal weer goed uit. Tanja en Mayke gaan voor een standaardontbijt met ‘scrambled eggs’, Jente gaat op stand met het zalm ontbijt en ik kan wederom de verleiding van de Eggs Benedict niet weerstaan. We worden bediend door een zeer vriendelijke wat oudere mevrouw. Ze wijst ons ook nog even op een liefdadigheids evenement van de lokale kerk vandaag. Als we vanmiddag terugkomen met ingepakt/ingeblikt eten en dat inleveren kunnen we hier een ‘free hotdog’ krijgen. We zullen er over nadenken.

 

In de haast om vanochtend weg te komen heb ik geen tijd gehad om mijn tanden te poetsen, en gekoppeld aan de stress van zojuist heb ik een niet helemaal prettig gevoel in mijn mond. Mayke en Tanja zijn net naar de wc geweest, en vertellen me dat daar mondwater staat. Hmmm, dat gaan we dan maar eens proberen.

Dat is eens maar nooit weer. Het heeft ongetwijfeld een positief effect op mijn adem, maar het is alsof er een nucleaire lading pepermunt in je mond ontploft. Ik heb het gevoel dat als ik uitadem ik de hele tent in een wolk van pepermunt leg.

 

Het ontbijt is prima, heerlijke koffie, goed, vers eten en een prettige sfeer. Aan te bevelen.

 

 

 

 

 

Na het ontbijt besluiten we toch nog even naar ons appartement terug te gaan. Tanja wil een wat comfortabeler badpak aan. Geen probleem, we hebben de tijd.

En dan is het zover, we gaan naar Theater of the Seas.

De entree ziet er indrukwekkend uit.

 

Niet alleen een kunstmatige waterval, maar ook grote sculpturen van allerlei zeedieren.

Binnen is echter een ander verhaal. Het is eigenlijk een vrij klein en kleinschalig park. Het doet bijna knus en kneuterig aan. Er is een doorlopend programma van shows en ‘guided tours’, die allemaal op elkaar aansluiten. Ons tijdschema staat ons toe alle programmaonderdelen te volgen.

We beginnen met de ‘guided nature trail’, en worden langs een aantal vijvers geleid met een flink aantal prachtige vissen en gigantische schildpadden.

 

Hé, die vissen kennen we, hebben we gisteren ‘live’ tijdens onze snorkeltrip gezien. Zo komen we ook bij een bassin met, ja hoor…. Een hele troep zusterhaaien. Er liggen er vast wel 25 op de bodem, en het gekke is dat ze er hier een stuk gevaarlijker uit zien dan in de open oceaan. Toch is het wel extreem cool dat we een van deze jongens in het echt gezien hebben.

 

Het volgende onderdeel is de papagaaienshow. Prachtige vogels die een ongelooflijke teringherrie produceren. Ik herinner me dat mijn opa een papagaai had, was ik als klein kind altijd wat bang voor. Het blijken hele slimme  beestjes te zijn. We krijgen gedemonstreerd dat ze niet alleen kunnen tellen, maar zelfs eenvoudige sommen kunnen oplossen. Ze gaan heel relaxed met de dieren om, Tanja krijgt zelfs even een papagaai op haar arm.

 

 

Hierna is het tijd voor de dolfijnenshow. We worden naar het ‘Stadium’ gedirigeerd. We gaan op de bankjes zitten en daar zijn ze. Twee dolfijnen. Als raketten schieten ze door het water. De instructrice vertelt dat ze Sherman en Twister heten. Daarna krijgen we eerst een paar minuten voorlichting over dolfijnen en hun natuurlijke omgeving en hoe we kunnen helpen die in stand te houden.

Dan is het tijd voor een paar spectaculaire trucs en sprongen van de dolfijnen. We verheugen ons nu nog meer op onze zwemsessie later vandaag.

 

We gaan hierna naar het zeeleeuwenverblijf waar we wederom een korte show krijgen van één van de zeeleeuwen. Het gaat allemaal behoorlijk ontspannen en zonder al te veel dwang. Vooral kleine kinderen in het publiek vinden de zeeleeuw een succes. Het is ook gewoon een grappig beest.

Tot slot gaan we met de ‘bottomless boat’ een minuut of tien het water op. De boot heeft inderdaad geen bodem in het midden, maar een open ruimte waarin plotseling één van de dolfijnen opduikt. Je kunt ‘m bijna aanraken.

 

De shows zijn hiermee ten einde. Ook als je niet gaat zwemmen met dolfijnen is een bezoekje aan Theater of the Seas hiermee best de moeite waard. Het is absoluut niet druk, je kunt alles goed zien. En alweer, een ontspannen sfeer.

 

Het is kwart voor drie, nog een dik uur vóór onze zwemsessie. We lopen even naar het strandje dat bij het complex hoort. In het water daar blijken ook veel grote vissen te zwemmen. Je kunt voor een dollar een duikbril huren. Jente en ik maken daar natuurlijk gebruik van. We gaan het, toch wel frisse water in. Dan pas blijkt ook hoeveel mazzel we gisteren hebben gehad met het glasheldere zicht in het John Pennekamp Reef. Want hier zie je onderwater eigenlijk bijna niks. Het water is troebel en donker, ik zie af en toe een schaduw voorbijschieten maar het stelt niet echt veel voor.

 

Dan is het bijna vier uur en lopen we naar de verzamelplek voor onze zwemsessie.

 

 

In totaal komen daar zo’n 20, 25 bezoekers bij elkaar. We worden welkom geheten door Christy, die alle namen afroept om te kijken of iedereen er is (!). JA, we zijn er. Nu wel! We zitten hier! Hiero! 🙂

 

Vervolgens krijgen we zwemvliezen en duikbrillen (voor wie dat wil).

Christy doet opnieuw een verhaaltje over dolfijnen en wat we wel en niet mogen doen. De regels zijn simpel. Altijd naar de instructrice luisteren, de dolfijnen vertrouwen en geen gekke dingen doen.

Dan worden we opgedeeld in kleine groepjes van maximaal zes mensen. Wij worden gekoppeld aan een engelse vrouw, Kay. Zij is hier met haar vriend/partner die in een rolstoel zit en als toeschouwer meegaat.

Het is zover, we volgen onze instructrice. In principe is er per groepje een bad/bassin beschikbaar waar ze met twee dolfijnen een sessie hebben. Wij hebben weer geluk, want in plaats van in één van de wat kleinere bassins mogen wij naar het grotere  ‘Stadium’, waar we ook eerder de dolfijnenshow gezien hebben.

Daar aangekomen krijgen we nog één keer de regels te horen. Het is duidelijk dat het welzijn van de dieren hier voorop staat. Zo wordt ons verteld dat het kan voorkomen dat de dolfijnen er misschien geen zin in hebben. Dan hoeven ze ook niet. Als dat gebeurt worden we op een andere manier gecompenseerd.

Niet alleen zitten we in het ‘Stadium’, we krijgen ook de twee dolfijnen uit de show: Twister en Sherman. Cool!

 

En dan, eindelijk, gaan we het water in. Het is werkelijk fantastisch. We mogen om de beurt een aantal acties met de dolfijnen doen. Zo wordt Jente als een raket door het water gestuurd als één van de dolfijnen de punt van zijn bek op haar voetzolen zet en haar snoeihard door het water stuurt.

 

Mayke en Tanja doen de ‘belly swim’. De dolfijn komt dan op zijn rug voor je liggen, je pakt vervolgens de vinnen vast en laat je door de dolfijn mee door het water nemen. Ze komen als baby’s in je armen liggen, je krijgt een ‘kus’ van ze, je krijgt een omhelzing en je wordt als een speer door ze voortgetrokken door het water.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het is een geweldige ervaring. Ze voelen zacht aan. Binnen drie seconden ben je totaal op je gemak en wil je nooit meer het water uit.

De sessie vliegt voorbij en na een minuut of veertig is het alweer gedaan. We vonden het allemaal een totale kick-ass ervaring. Jammer dat het voorbij is, maar deze houden we nog wel even in ons koppie.

 

Ik heb de vriend van Kay gevraagd ook van ons foto’s te nemen met ons fototoestel, en dat heeft ie ook gedaan, alleen was opeens de batterij van onze camera leeg. Maar niet getreurd, hij heeft met zijn videocamera ook van ons opnames gemaakt en belooft ze ons, zodra hij terug is in Engeland, toe te sturen.

 

Ook mensen van het park zelf hebben foto- en video-opnames gemaakt en vertellen ons dat we die over een minuut of tien kunnen zien – en eventueel kopen. Zuunige Hollander die ik toch ben, voel ik de bui al hangen, dat gaat kosten. We gaan toch even kijken, en ja hoor, de foto’s en de video-opnames zijn gewoon te goed en te leuk om te weerstaan. Weet je, eigenlijk heb ik door het akkefietje van vandaag toch een soort van heel veel geld uitgespaard. Die redenering klopt natuurlijk van geen kanten, maar ik gebruik ‘m toch maar om alle foto’s en de video-opnamen op twee dvd’s te laten branden.

 

We praten buiten nog even na met Kay en haar vriend, en zijn het erover eens dat dit een prachtige ervaring was. Wij weten zeker dat dit niet de laatste keer was dat we dit hebben gedaan.