3 mei, dag 8, van Key Largo naar Ft. Myers Beach

 

We hebben er alweer drie nachten in Ocean Pointe Suites opzitten. Het is tijd om de Keys te verlaten en naar de Gulf Coast te gaan, Fort Myers Beach.

Na de prachtige dag in Theater of the Sea zijn we gisteravond terug gegaan naar ons appartement. We waren moe, dus we zijn niet meer naar een restaurant gegaan. Onderweg hebben we nog wat brood gekocht en hebben dit samen met de restjes van de dag ervoor opgegeten. We zijn daarna vrij vlot gaan slapen.

 

Vandaag is een beetje rare dag. We moeten namelijk een flink stuk rijden, een kleine 200 mijl waarvoor we zo’n 5 uur nodig denken te hebben. We hebben voor dit gedeelte van tevoren ook niet echt een plan gemaakt. Op zich vreemd, omdat onze route ons langs de Everglades brengt, het grootste natuurgebied van Florida. In eerste instantie had ik in de voorbereiding de Everglades wel meegenomen om te doen. Maar hoe langer ik over onze trip nadacht hoe meer ik er achter kwam dat we niet ‘alles’ in Florida konden doen. Dus hebben we uiteindelijk besloten de Everglades ‘over te slaan’. We gaan dus niet het gebied in voor een ritje met een ‘air boat’.

 

Toch, nu we zo dicht bij zijn, kriebelt het wel. We zien wel, we gaan gewoon rijden, en als we iets interessants zien kunnen we altijd nog besluiten om het te gaan doen.

 

De koffers zijn ingepakt en staan klaar om in de auto ingeladen te worden. Eigenlijk wel een mooi moment om de auto even snel op de foto te zetten. Mayke vindt dat ook wel een goed idee.

 

 

 

 

We laten de Keys achter ons. Het plan is om via de Tamiami Trail langs de Everglades richting de westkust te gaan. We slaan af op de ‘1’ naar Florida City, daar blijkt een stuk van de weg afgezet voor een fietswedstrijd. We zien er een paar langs komen, en ik kan het niet laten ze even toe te juichen. Dat wordt gewaardeerd. ‘Thanks man!” roepen ze terug. We kunnen weer snel doorrijden, het was maar een kort oponthoud. Dat geldt echter niet voor het tegemoet komend verkeer richting de Keys. Gedurende zeker tien kilometer zien we alleen maar auto’s aan de andere kant van de weg stil staan. Vandaag is geen goede dag om vanuit die richting naar de Keys te gaan.

We rijden vlotjes door. We willen vanaf de ‘1’ op de ‘997’ zien te komen. Vlak voor die afslag worden we heel even afgeleid als we een enorme Outlet zien. Zullen we? Jente wil wel, in eerste instantie zeg ik toe, maar bedenk me even later als ik de afslag naar de outlet niet kan vinden.

Vervolgens raken we even de weg kwijt, en besluiten we tot een korte pauze bij een Starbucks. Het meisje achter de toonbank blijkt een beetje Nederlands te spreken. We nemen allemaal een lekkere kop koffie. Ik besluit één van de mannen achter de toonbank te vragen hoe we op de ‘997’ moeten komen. Die blijkt letterlijk achter de Starbucks te starten. Mooi!

We gaan verder, het is niet de snelste route maar we krijgen weer aardig wat mee van de omgeving. We hebben het idee dat we in een wat armere omgeving zitten. Veel Latino’s, en ook de auto’s zijn een stuk minder blingbling.

Uiteindelijk komen we bij de ‘41’, ook wel bekend als de ‘Tamiami Trail’. Een lange weg langs de rand van de Everglades. Het is eerlijk gezegd in het begin niet heel boeiend. Het lijkt heel stiekem een beetje op Nederland. We besluiten dan ook definitief niet de Everglades in te gaan en door te rijden naar Fort Myers Beach. We komen onderweg langs een aantal indianenreservaten. Sommige zijn ingesteld op bezoekers en toeristen, een paar ook helemaal niet: ‘Keep Out!!’

 

We hebben lekkere muziek opstaan, ondermeer van Mayke d’r favoriete bandje: McFly (bij deze officieel benoemd tot Florida cd). Daarna vinden we een prima radiostation met veel ‘zomerse’ Amerikaanse west coast muziek. Daar zijn de Eagles weer met Peaceful  Easy Feelin’. Helemaal goed.

 

Opeens gilt Tanja naast me: ‘Ik zie er één. Een alligator!’. In eerste instantie missen Mayke, Jente en ik deze, maar geen nood, want om de 100 meter ligt er wel een alligator aan de oever van de riviertjes naast ons. Het zijn toch best wel indrukwekkende beesten. Goed, nou hoeven we helemaal de Everglades niet meer in, we hebben nu ook alligators gezienJ

 

We krijgen trek, en besluiten wat te gaan eten. En daar is ie dan, de Mac. Dat moeten we toch één keer in de States gedaan hebben. De dames gaan voor een happy meal, ik pak een chicken burger. Het blijft raar eten.

 

 

We rijden door, er gebeurt niet veel, totdat we langs een plek komen waar toch wel wat mensen enthousiast in het water staat te kijken. We besluiten ook even te gaan kijken. Cool! In het water drijven twee hele grote jongens. Ze komen heel dicht naar de kant. Bizar, gewoon langs de weg, alligators!

 

 

 

Vervolgens rijden we door naar Fort Myers Beach. Als we er tegen half vijf bijna zijn zien we opeens een Exit: Miromar Outlets, next exit. Tja, we hebben verder toch geen plannen, laten we maar eens kijken. Een uurtje moet kunnen…

 

Not!

 

Het is negen uur ’s avonds als we na ruim vier uur shoppen de outlet verlaten. . Onze eerste ‘Killer Shopping Spree’ is een feit.

 

Het is een grote outlet, nog gedeeltelijk in aanbouw, maar al wel 140 (!) winkels en merken die hun spullen met grote korting aanbieden. De eerste winkel die we zien is van Adidas. T-shirts variëren in prijs van 6 tot 15 dollar, en daar gaat vaak nog 25 tot 50%  korting van af. Tja, hoe kun je nee zeggen tegen Adidas shirts van 3 a 4 euro….

Mayke weet helemaal niet meer hoe ze het heeft. Zoveel winkels! Zoveel merken! Er is zoveel! En het kost zo weinig! Ze weet zich maar net te beheersen, maar het lukt haar de outlet te verlaten met slechts 3 t-shirts (2 van Adidas, 1 van Fossil), 1 jurkje van Billabong, een broek van Levi’s, en een vestje van Juicy Couture. Totale schade voor haar: $ 75,-, nog geen 45 euro! Dat is shoppen!

 

We rijden dan eindelijk naar het hotel, Hampton Inn in Fort Myers Beach. Tegen half tien komen we aan. We melden ons bij de receptie. Het meisje achter de balie kan het net opbrengen ons in te checken, totaal ongeïnteresseerd. We zitten op de begane grond in kamer 120, en dat is echt een tegenvallertje. Het is gewoon een krappe, saaie kamer. Natuurlijk zijn we verwend geraakt door onze vorige hotels, maar zelfs dan nog. Nou ja, het is ook eigenlijk niet meer dan een tussenstation naar Orlando.

 

We proberen onze koffers in de niet beschikbare ruimte te krijgen. We hebben honger en besluiten een restaurantje te zoeken. Een speurtocht op internet levert wat adresjes op bij de haven aan San Carlos Blvd. We besluiten erheen te rijden. Het is ongeveer 10 minuten van ons hotel vandaan.

Het is… anders. Het is wel heel erg toeristisch, een beetje plat, eigenlijk een soort Torremolinos. Ik moet even omschakelen na de gemoedelijke sfeer van de Keys. Na wat zoeken besluiten we wat te eten bij Pete’s Time Out, een totale hamburgertent. Alles plastic, maar het eten is o.k. Daarna terug naar het hotel, bedtijd.

 

Morgen gaan we maar eens kijken op Sanibel Island, schelpen zoeken….