2 mei, dag 7, D-Day, Theater of the Sea – of toch niet?

Ook vandaag ben ik weer rond een uur of zeven wakker. Ik kijk uit het raam, het is al licht, maar wel behoorlijk bewolkt. Dat is niet zo erg, want zoals gezegd heeft de zon ons gisteren behoorlijk gekleurd, dus een dagje minder mag wel. Ik rommel een beetje in het rond, schrijf een stuk voor ons blog en kijk wat tv.

Vandaag moet misschien wel het hoogtepunt van onze vakantie worden. D-Day, Dolphin Day.

We hebben kaartjes geboekt voor Theater of the Sea om te gaan zwemmen met dolfijnen. Toen ik vrouw en kinderen een paar maanden terug vertelde dat we dit misschien wel gingen doen was het huis te klein, zo enthousiast waren ze. En ik heb er ook ontzettend veel zin in. Zwemmen met dolfijnen, hoe vaak krijg je zo’n kans?

 

De website ziet er goed en veelbelovend uit. Er zijn elke dag drie dolfijnsessies in het park, 10 uur ‘s ochtends, half 1, en 4 uur ’s middags. Ik heb een week of 4 geleden vanuit Nederland gereserveerd en voor de sessie van half 1 gekozen. Het park ligt hier een kwartiertje rijden vandaan, dus we hebben niet heel veel haast.

Rond half 9 hoor ik wat gerommel en beginnen mensen op te staan. Ik ga maar eens wat spullen bij elkaar zoeken, en pak ook de map waar ons reserveringsformulier voor Theater of the Sea in zit. Ik blader door en kom bij het formulier en loop de gegevens nog even door. Ja hoor, een reservering voor vier personen Dolphin Swim, 12:30 p.m., Thursday, May 1st.

 

Thursday, May 1st…..??

 

Mijn hoofd begint te draaien. Ik voel een baksteen van mijn hersenen naar mijn tenen donderen. Thursday, May 1st? Maar het is vandaag Friday, May 2nd! Ik kijk nog eens goed, maar de letters veranderen niet. De reservering is voor gisteren! Ik blijf een paar seconden sprakeloos zitten, en dan dringt het door. Ik heb een kolossale blunder gemaakt en data door elkaar gehaald. We zouden éérst naar Theater of the Sea gaan, en dán pas naar John Pennekamp Reef.

Dit kan niet waar zijn. Verbijsterd sta ik op en loop naar Tanja en vertel haar dat we een probleem hebben. Ook zij is natuurlijk totaal verbaasd, maar reageert gelukkig ontspannen. We kijken nog een keer het formulier na, maar het staat er echt. We hebben ons een dag vergist. De reservering was echt voor gisteren.

Dat was het dan. Geen zwemmen met dolfijnen voor ons. Toen ik een paar weken terug belde, had ik al moeite om überhaupt nog een plekje te krijgen. De dame aan de lijn was ook glashelder. Maximaal vier dagen van tevoren annuleren. Als je niet komt opdagen, pech, geld weg. Dit is ook absoluut niet de goedkoopste activiteit die we gepland hadden, maar het ergste vind ik het nog voor de meisjes. Hoe ga ik ze dit uitleggen? Ze blijken al wakker te zijn en eigenlijk al meegekregen te hebben wat er aan de hand is, en ook zij reageren ontspannen. Ze vinden het net zo vervelend voor mij als ik voor hun. Maar we hebben allemaal natuurlijk flink de balen.

Daar staan we in de kamer. Wat nu? Weet je wat, ik ga gewoon bellen, ga uitleggen wat er gebeurd is, en misschien, wie weet krijg ik op zijn minst nog wat van mijn geld terug. Ik bel Theater of the Sea en krijg een bandje: Ze zijn pas om tien uur bereikbaar. Het is nu 10 voor half 10. Aaargh.

Dan pakken we het maar helemaal drastisch aan, we rijden er gewoon heen, en zien wel wat er van komt. Misschien kan ik omboeken, misschien is er morgen nog plek, misschien…. Het kan me niet schelen als ik opnieuw de kaartjes moet kopen. We pakken razendsnel spullen bij elkaar en stappen in de auto.

De rit er naar toe vindt plaats in volkomen onwezenlijke stilte. Niemand zegt wat. Het blijft maar door mijn hoofd malen: ‘Waarom heb ik niet eerder gekeken, waarom heb ik niet beter opgelet?’

Na twintig minuten rijden komen we bij het park. Ik parkeer de auto en loop naar binnen naar de ticket counter. Voor mij staan maar een paar mensen, maar ze komen overduidelijk voor de Dolphin Swim, dus de registratie kost tijd. Achter de balie staan een jong meisje en een wat oudere man. Bij wie heb ik de meeste kans om het beste er uit te halen? Ik heb geen keus, en na een kleine vijf minuten kom ik bij de man aan de balie. Ik stel me voor en vertel ‘m dat ik een ‘horrible mistake’ heb gemaakt. Hij vraagt wat er aan de hand is, en ik leg uit dat ik een reservering heb, maar dat ie voor gisteren was. Dat trekt ook de aandacht van het meisje, ze kijkt de man aan en zegt zachtjes: ‘oh, are those the people that didn’t show up yesterday?’.

De man zegt niks, kijkt het formulier door, loopt vervolgens naar achter en zegt vervolgens de beste woorden die ik die ochtend tot dan toe gehoord heb: ‘Well, let me see what we can do here’.

Hij komt na een paar seconden terug, kijkt me aan en zegt met een grote grijns: ‘You guys are in luck, we hebben vandaag nog wel een plekje voor jullie’.

Echt waar? ‘Sure!  No problem’.

Alsof er een Coca-Cola truck met aanhanger van mijn schouders valt. Ik bedank hem en verontschuldig me opnieuw voor de stomme fout die ik gemaakt heb. Hij kijkt me weer lachend aan en zegt: ‘You’re in the Keys, it happens’.

We kunnen  zelfs kiezen of we om 4 uur vanmiddag willen, of nu al direct om 10 uur. De meisjes willen direct, maar ik sta nog helemaal strak van de adrenaline, bovendien hebben we nog niet ontbeten. We komen tot de conclusie dat 4 uur vanmiddag voor ons prima is. Prima, hij noteert onze gegevens en vertelt ons waar we ons vanmiddag moeten melden. Na de inschrijving bedank ik hem nog een keer. Ik vind het echt super. We hoeven niets bij te betalen, ook geen enkel negatief woord. Het wordt gewoon allemaal zonder probleem geregeld. We zijn ontzettend blij. Het meisje achter de balie is bijna net zo blij als wij.

We leggen de man achter de balie uit dat we dan later vandaag terug komen, omdat we eerst nog ergens willen ontbijten. Hij vraagt of we al weten waar we dat gaan doen. Nee, geen idee, nog helemaal niet over nagedacht. Hij weet wel een plekje voor ons. Een kleine 3 mijl naar het zuiden is een vestiging van The Green Turtle’s, hij ontbijt daar zelf ook altijd. Leuke tent, goed eten. Dat gaan we doen. We bedanken hem nogmaals uitvoerig en lopen vervolgens terug naar de auto. Buiten op de parkeerplaats is de opluchting van ieders gezicht af te lezen. We kunnen weer lachen.

Today is D-Day: We gaan vanmiddag echt zwemmen met dolfijnen. Maar nu eerst, ontbijt!