Dag 10, 5 mei, van Ft Myers naar Orlando

We hebben gisteravond onderhandeld over het tijdstip van vertrek. Ik sta altijd vroeg op, dus wat mij betreft gaan we rond negen uur rijden. De dames vinden dat een heel slecht plan. 11 uur is vroeg genoeg. Tuurlijk hebben ze gelijk, het is vakantie, dus geen haast.

Vandaar dat ik ’s ochtends om 8 uur al zoveel lawaai begin te maken dat ik ze per ongeluk toch wakker maak J Na wat zwakke protesten komen ze één voor één uit de veren. Om kwart voor negen zitten we dan ook aan het ontbijt.

Na het ontbijt nog even douchen, koffers inpakken, inladen en om kwart over tien zijn we weg. Ok, het is geen negen uur, maar ik kan er mee leven.

De lucht is strakblauw en op de radio hoor ik het weerbericht waarin gezegd wordt dat het vandaag tegen de ‘nineties’ kan aanlopen. 90 graden Fahrenheit is ongeveer 34 graden celcius. Het wordt warm vandaag. We zijn gisteren aan het strand van Sanibel toch weer aardig verbrand dus een dagje pauze kan geen kwaad.

We rijden door de straten van Ft Myers richting de I-75. Het rijdt vlot door. De radio staat aan op 95.3-OLZ, een lokaal radiostation dat ons verwent met heerlijke Amerikaanse zomerclassics, ondermeer Summer Breeze van Seals & Crofts, sowieso al een fijn liedje, maar hier klinkt ie nog beter.

 

Na ongeveer twee uur rijden komen we in de buurt van St Petersburg. Ik heb als bestemming in de navigator Fort DeSoto Park opgegeven. We komen St Petersburg binnenrijden via de Sunshine Skyway Bridge, met bijna negen kilometer ’s werelds langste kabelbrug. We zien ‘m vanuit de verte al aankomen en het is echt een indrukwekkend bouwwerk.

 

 

Als we er overheen rijden zien we aan weerszijden pelikanen vliegen. Vervolgens rijden we St Petersburg binnen. Het is ruim, veel palmbomen, en heel heel schoon. Alles ligt er keurig en verzorgd bij. Je krijgt er bijna een showroom gevoel bij. Het doet dan ook wat onwezenlijk aan. Na een paar minuten weet ik waar het me aan doet denken. Edward Scissorhands! Dat is een film met Johnny Depp die zich afspeelt in een voorstadje bewoond door keurige mensen in keurige woningen in een keurige wijk waar geen grassprietje verkeerd staat en alle verkeerslichten altijd op groen.

 

We rijden door naar Fort DeSoto Park om even te kijken bij wat officieel de beste stranden van Amerika worden genoemd. Via een tolpoort komen we in inderdaad een prachtig stukje natuur, strand en zee. Het is heel rustig, geen razend verkeer, en een totaal gebrek aan strandtenten of restaurants. Het gaat hier maar om één ding: ontspannen aan zee. We parkeren de auto bij een pier aan North Beach en het is prachtig. De pier loopt zo’n 150 meter de zee in, met aan het eind een huisje waar blijkbaar af een toe een ferry aanmeert. Links hebben we een schitterend uitzicht op de Sunshine Sky Bridge.

 

De kinderen zien echter al weer wat anders. Ja hoor, daar zijn ze weer: Dolfijnen. We zien er drie dicht bij elkaar rustig langs de kustlijn naar het zuiden zwemmen.

We lopen de pier op om te kijken of er toch wat eten valt te halen. Daar ziet het in eerste instantie niet naar uit, maar in het huisje kunnen we toch een paar hotdogs en wat pepsi’s scoren. We worden bediend door een extreem relaxte surferdude van een jaar of 18. Tot grote hilariteit van de meiden knoopt hij een gesprekje met me aan, over waar we vandaan komen, over dat St Pete zijn favoriete stad is (“it’s, like, totally laid back man, you know?”) en dat het vandaag Cinco de Mayo is, een feestdag waarvan hij ook niet precies weet waar die voor is, maar dat er dus vanavond wel ‘awesome’ feestjes in de stad zullen zijn….

 

 

We nemen onze hotdogs en pepsi’s mee naar buiten en blijven even op de pier van het uitzicht genieten. Om ons heen staan wat Amerikanen te vissen, gade geslagen door wat vogels die hopen mee te genieten van een hapje.

 

 

 

 

Na een uurtje rijden we door. Via Tampa gaan we richting Orlando, nog een kleine twee uur rijden. Hoe dichter we bij Orlando komen hoe drukker het wordt. We zien de eerste parken (DinoLand, Fantasy Flight Land) aan ons voorbij komen. En dan komen de borden in zicht. Disney World, Unversal Studios, enzovoort.

 

 

Het wordt nu echt druk op de weg. Het is eigenlijk de eerste keer in Florida dat ik echt mijn aandacht er bij moet houden ook omdat er stevig wordt doorgereden en er links en rechts auto’s langs me heen schieten.

We zien rechts en links ook enorme outlet malls, maar besluiten toch eerst naar het hotel te gaan en eventueel daarna nog even wat te gaan shoppen. Het is zo druk dat ik niet genoeg tijd heb om goed naar ons navigatiesysteem te luisteren. Maar ons hotel is zo herkenbaar dat we uiteindelijk toch netjes arriveren.

We komen om vier uur aan in Four Poinst by Sheraton Orlando Studio City, eigenlijk een hele brede pilaar die zo’n 25 verdiepingen de lucht in rijst.

 

Het ziet er Hollywood-style funky uit. We checken in, en gaan naar onze kamer 208. De kamer is prima, leuk ingericht en behoorlijk ruim. Hier kunnen we de komende nachten zeker doorbrengen.

We blijven niet te lang hangen want de outlet malls roepen! Morgen is helemaal bedoeld voor Disney’s Magic Kingdom, de dag erna gaan we alweer weg, dus als we nog willen winkelen moeten we het nu doen.

Ik heb in mijn hoofd dat we naar de ‘Premium Outlets’ moeten. Ik zoek in het boekje op waar dat zit en tik het adres in de navigator in. Om een lang verhaal kort te maken, dat gaat niet helemaal goed. Voor een ritje waarvoor 10 minuten staat hebben we uiteindelijk bijna een uur nodig. Ik mis afslagen, heb last van het verkeer en mis nog meer afslagen. Me not happy. Uiteindelijk komen we aan in de Mall. Het is nog steeds heel warm en het is er extreem druk. Het valt ook gewoon tegen, zo bijzonder is het allemaal niet en verwend als we intussen zijn we vinden het gewoon duur!

Onderweg hierheen hebben we ook nog een andere outlet mall gezien; de Prime Outlet Mall. We besluiten daar heen te gaan. Ook die is niet heel makkelijk te bereiken, maar is wel veel en veel leuker. De mall is nog in aanbouw en veel winkels moeten nog openen, maar wat er is vinden wij helemaal goed. Helaas hebben we te weinig tijd, we beginnen te jagen en de irritatie begint op te komen.

Omdat deze mall uiteindelijk maar op drie (!) minuten van ons hotel ligt besluiten we overmorgen vroeg terug te komen en dan nog even rustig te gaan winkelen.

 

We gaan terug naar ons hotel. We zijn moe, vies en hebben niet echt veel honger meer. We kijken of we in het hotel nog wat kunnen eten. Dat lukt, we worden door de extreem vriendelijke dame achter de info balie naar het restaurant begeleid.

Daar is echter helemaal niemand, geen gasten, geen staf. Geen probleem, wordt geregeld. Even later komt een ober die ons naar een tafeltje brengt vlakbij een enorm videoscherm waar oude afleveringen van ‘I love Lucy’ worden vertoond. Vervolgens komt alweer een zeer vriendelijke serveerster onze bestelling opnemen. De kinderen gaan voor pizza, Tanja neemt pasta en ik laat nog maar eens rekje Spare Ribs aanrukken. We hebben het gevoel in een privé restaurant te zitten, helemaal als de serveerster ook nog met wat dvd’s aankomt en de kinderen vraagt wat ze op het grote scherm willen zien. Ze kiezen ‘Enchanted’, dan komen we vast in de sfeer voor morgen. Want dan wordt het Heaven en Hell tegelijkertijd. We gaan de hele dag naar Disney’s Magic Kingdom!